5
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
3223
Okunma
Ne demiş Ahmet abi:
- “Şimdi gözlerimde ağlamayı öğrendi;
Ki bu yaşlar, utangaç boynunun kolyesi olsun..
Bu da benim sana, ayrılırken hediyem olsun..”
Bu gece son kez alıyorum kalemi elime..
Son kez buluşacağız kağıtla;
Deli bir son veriş olacak bizimkisi,
Son kez elime alıyorum kalemi…
Susturuyorum şiirleri,
Tıpkı dilimi susturduğum gibi..
Kalemim lâl,
Dilim sağır;
Yükümüz bir hayli ağır,
Hazırlan yüreğim;
Vakit ayrılık zamanıdır…
Bu gece son kez ağlayacağız,
Kalemim kan kusacak;
Tıpkı yüreğim gibi..
Ve ardından;
“Sus”lar saracak tümcelerimi..
Boynu bükülecek satırların,
Yetimliğimle bütünleşecek öksüz yanım..
Şiirler sustu;
Sessizliğe büründü satırlarım…
İçimde kopan fırtınaları bilmeyecek,
Benden haber almayacaksın..
Susturdum şiirlerimi artık;
Bir daha adımı duymayacaksın...
Bi haber olacaksın benden;
Nasıl bir yangındayım,
Neler yaşıyorum;
Var mıyım, yok muyum?..
Tümceler sustu;
Satırlar kanıyor..
Gözyaşı dinmiyor yüreğimin,
Sensizliğin ayazında üşürken bir yanım;
Yangın yeri diğer yanım…
Bilirsin ben eski kafalıyım,
Çağa pekte ayak uyduramadım;
Şiirlerimi deftere yazarım..
Son kez buluştu,
Kalemim defterle..
Son kez kanatıyorum satırları;
Son kez dile getiriyorum, içimdeki yangını…
Kilitliyorum artık;
Defteri ve kalemi..
Seni kilitlediğim yere;
- Yüreğime…
Satırlar sustu sevgili;
Dilim sağır, kalemim lâl…
Seni Allah’a emanet ediyor,
Bana vermediğin yüreğinden öpüyorum..
Hoşçakal sevgili;
Gün gelir silinir,
Bu veda’nın ayak izleri..
Gün gelir;
Bundan sonra gelecek günlerin ne önemi var ki?
Gün gelmese;
Güneş doğmasa da olur…
Işığımı yitirdim ben;
Gündüzüm de, gecem de karanlık..
Bu son veda sevgili;
Bizi mağlup etti “AYRILIK”…
Şiir sustu,
Dilim sustu;
Kalemim lâl..
Seni Allah’a emanet ediyorum sevgili;
Hoşça/kal…
29/11/2015
byHaktan
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz