2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1073
Okunma
Uzun bir zaman sonrası
En uzun yazdığım şiir bu
En sevdiğin ölüye toprak atmak
En güzel kokan gülünü koparmak gibi...
Çünkü çok üşüyorum kış geldi
Yüreğime dokunamasa da soğuk
Mor parmaklarım titrerken
Tutamıyorum kalemi...
Ama çoğaldıkça çoğaldı içimde şairler
Cemal SÜREYALAR, Edip CANSEVERLER
Yazılmayı beklerken mısralar ve sözcükler
Öğreniyorum oyalama sanatını
İçimde birikenler bir dağa dönüşüyor
Şimdi her yanda yana döne arıyorum kalemi
Her hastanın ilacı şurup yada hap değil.
Gözlerimi kapattım Yaşıyorum şimdi...
5.0
100% (3)