Uğurböceğine benzetmiştim önce
Meğer değilmiş.
Yanımda uzayıp gidecek bir yol gibiydi
Geceden uzanan gözlerime
Ve hırçın bir dalga gibi erirken saçlarımda
Kısaldı zaman benden önce
Bensiz bir baharın tam ortasında.



Solmayan çiçeği bulmuş benim bahçemde
Herkesten saklarken o bulup girmiş
Basmadığı yer kalmamış her yeri çiğnemiş
Solmayan çiçeğimi hiç çekinmeden alıp
Ellerinde büyütmüş büyüdükçe kalbimde
Bir kuyu kazılmış sonsuzluk seslerine
Ben dinledim, ben uyudum, ben uyandım her gece
Bir sarhoşluk sardı bizi
Dolaşma bahçelerimde...



Çekil gözler önünden, gözlerin arkasına
Yaklaşma sokağımın şu sensizlik kısmına
Ben bıraktım taşları denizin kıyısına
Sulara atma onları balıklar uyanıyor
Dalgaların kalbinde acılarım kaynıyor
Mavilikler dönüşünce grilerden siyaha
Taşları ben bıraktım
Denizin kıyısına





Canım masalım bu gece seni bana sen oku
İçimdeki ipliklerden bana şatolar doku
Üzerine nakışlardan mutlu son işleyelim
Bu gece rüyalardan cenneti izleyelim
Sonra ölüm yazsınlar masalın ortasına
Mutlu sonu sonsuzluğun içine çeken benim
Senin uğur böceği gözlerinde uzayan
Uça uça konulacak yerlerin peşindeyim...