Hayat Işığım Sönüyor
. . .
Fehmim yok geçen zamana
mecalim kalmadı bugüne düne
a h h acım acımdan aman diliyor
ışığım köreldi uyuyorum
oğlum kzım sızım sızım
bağırıyorum duyuramıyorum

Evim boş odalar sessiz
kapım kilitli hanem kimsesiz
lacilerim askılıkta
kumandam yan yatmış
her zamanki kanal kapalı

Mutfakta kazan kaynamıyor
kimse kapımı çalmıyor
torunlar dedelemiyor
yeğenler gelmiyor

Perdeler kapalı eşyalar yorulmuş
yalnızlık sinmiş evin dert köşesine
kurulmuyor hiç öğün sofraya
kedi bile uğramıyor sofaya

A h h ağlarım geçen ömre
önceleri neredeydim şimdi nerede
at üstünde dört nala yarışırken rüzgarla
bağlandım kaldım hayata kablolarla

Hak vaki olurda göçersem aranızdan
hakkınızı helal edin helaldir babanızdan
okuyun üfleyin eksik etmeyin dualarızdan
vasiyetimdir huzuru eksiltmeyin yuvalarınızdan
:
Yunus Beypınar