Hayat Irmağı
...
Karınca misali diziliyor insanlar
günün üç vakti kaldırımlara
bebek çocuk genç ihtiyar
siyah beyaz
iyi kötü
letafet akıyor bir yandan
necaset diğer taraftan
en çok sabah akşam
kovandan çıkan arı
yuvadan yürüyen karınca
zaman akıyor her şeye inat
gitmeyen trafiğe
yol isteyen cankurtarana nazire
kim öle kim kala cancağızım
binalar tıkış tıkış
odalarsa kutucuk
bir apartmanda sanki köy yaşıyor
selamlar alelacele
hatırlar öteleme
-Ne var ne yok
-iyidir senden
yalan azizim;
hiç kimse iyi değil aslında
kiminde maneviyat
kiminde maddiyat eksik
bıçkın delikanlılar süklüm püklüm
ahu hanımefendiler perişan
kurmaca hayatlar
sanal devri alem
kıyafetler desen
edep hayal
benzetmişiz herşeyi yaşantımıza
...
Ki ekmek aslanın ağzında diyen halt etmiş
yok öyle bir şey
yürek haddaneye düşmüş
harlanıyor her daim
atsan atılmaz satsan satılmaz
süte su helale haram katılmaz
harami demir atmış
şehrin göbek bağına
mazlum kurulmuş soğan ekmeğe
utana sıkıla bakamıyor yavrularına
her lokma bir tıkaç
bir damla suda boğuluyor aç
de ki yaşamadım say
de ki hiç gülmeden öleceğim
bunca yılın hatırına
ölürken güleceğim
...
Yunus Beypınar