Dağ köyünde doğdum, özgür büyüdüm.
Çamura belendim, toza vuruldum.
Gözlerim karardı, aklım tutuştu,
On iki yaşında, taze vuruldum.

Erken kabuk tuttu taze yaralar.
Şimdi kekik kokar bizim oralar.
On yedide yine bastı karalar,
Omzu mor belikli, kıza vuruldum.

Bu vurgunla sendeledim, düşmedim.
Elli yıldır, o gün kadar pişmedim.
Bundan böyle dertten ayrı düşmedim,
Ergenlikte biraz hıza vuruldum.

Memleket derdine düştüm, bağlandım.
Mazlumların feryadıyla dağlandım.
Şiirlerle, türkülerle eğlendim.
Tellere, mızraba, saza vuruldum.

Genç olunca benliğimi anladım.
İhtilalin pençesinde inledim.
Şiir yazdım, ozanları dinledim.
Kor düştü yüreğe, köze vuruldum.

Yorgun yürek aşka kulak tıkarken,
Her hususa, mesafeli bakarken,
Ömür nehri, mecrasında akarken,
Sonra bir çift ela göze vuruldum.

Sebep belli, boşa yoldan şaşmadım.
Yeterince olgunlaşıp, pişmedim.
Vakit varken aşk dağını aşmadım.
Hep dünyalık, basit haza vuruldum.

Vakit geçti, gayrı aşkı bulmalı.
Düştüğümüz gerçek sevda olmalı.
Allah aşkı yüreğime dolmalı.
Boş yere dünyalık haza vuruldum.

08.12.2015
Afşin
Ahmet KIR