Çocuk;

gözleri ardında,
biriktiremeden kendi yaşını kirpiğinin ucunda,
sokağın tozu terliklerinden yoksun,
göçer gider dağların ardına.

Bahçe diplerinde çınlayan, arsız kedi çığlığından uzaklarda,
dilinin ucunda söylenmemiş türküler, reyhanlı buseler saklı heyulasında,
saçlarında yabancı bir el, sıvazlanmamış sırtını,
yatırır koyu yeşil bir ırmağın akışına.

Gökyüzü kuşlara kucak açarken, topraklar çiçek biriktirirken,
bütün ilkyazlarından uzaklaştırılıp,

Kalbinde azgın yaralarla, hoyratlığı, ölümlerle altedilebilir güneş renkli dağların
ırak topraklarında, filizkıran fırtınalara karışır
Çocuk gözlerinde saklı gözyaşlarıyla.

Yarenlenir kendi yalnızlıklarıyla, amansız bir savaşın ortasında.


’Gözleri ay ışığına sarınmış
Bir çocuk büyür,
gülüşlerin ne kadar tanıdık,
ne kadar bizden, ne kadar sıcak ve sıcacık,
ve kalbin ne kadar kalemin ucunda,söylenmemiş ne kadar güzel söz varsa
sis dağa çöker gibi çöküyor sayfalara...

’Kaçılabilecek bütün sığınakların yolunu bilsende
Burada olduğun için
Teşekkürler

A_zz_E