“-ötüyon “şey” deyollarıdı
“aşşa mellede; Gara Hasannarın gızı
gonşu o(ğ)luynan samannıkda basılmış
olu(r) mu oluu(r)
döyüso(ğ)lu döyüs ne demiş biliyonuz mu?
tö(v)be tö(v)be, yalbasdının eniği..
…
"benim göynüm mıhdarın güçcüg gızında
ben aslında, hayvanlara saman almaya
samannığa girdim idi zaba(h)la(yin)
o gız, yannış annadı haralda,
sıkışdırdı, eyiki geldiniz valla”,
gel de günaha girme.. len gabbanalı,
samanı gonşunun samannığından mı alıyodun
gapbanın gırık-dölü

neyimiş dee
“-eyi kine geldiniz valla,
ız da(h)a şeytana uyca(ğı)dı,
başımda galmaya havaslı,
ne bileyin ben aklıma bişi ğelmedi”
sankı sabi sübyan çocuk da
erkek gısmı öyledir işde.. yaa
el o(ğ)lu demiş
çiğ süd emmiş

gonşu, bi(r) gapı gonşu gızı hurda
“zabah ağşam yüzyüze bakcaz” demez de
adınızı lekeler, temizlemez,
hanı ne de(r)ller
“şeytan adamın düşünü azdırı(r)
emme aptas suyunu ısıtmaz”
öyle işdee “ben etdim dutdum” demez
ne isdersen isde.. söz veri emme
verilen sözler dutulmaz,
kimse adam gibi sözünün ardında durmaz”

“-valla hincikinner arı ğibi
bal alasıya çiçe(ği) etirafına vız vız vız
balı adlımıydı vııııızz
başka çiçeklere elininen goduysan bul..
nerde bulcan ga(y)ri”

“-onu deyviriyodum, tabii gız ne dediyse neytdiyse anam
kimseleri inandıramamış,
adı orasbıya çıkmış
bubası da kör eşşek sudan gelesiye zopa atmıs
sonna da sürüye-sürüye dokdura eletmiş
dokdur “gızınız gızo(ğ)langız” demiş
demiş emme.. ne fayda,


bak gari, hincii
gızın bubası o gızgıynan barabar, hadii
öteyüzde(ki) bi(r) köye
aşıtladıvımış
iki garılı, bobası yaşında, topal birine
verivimiş, kaş verdilerise dee.. satıvımış
düğün-müğün hakgetire
çenizini bile çok görmüşler ay bacım
…
eeeeeee temsilde hata olmaz emme
adam haklı,
netsin.. zavallı,
gızının adı çıkmış bi kere
çıkmış dokuza, inmez sekize
köylük yerde
“adın çıkca(ğı)na, canın çıksın” deye
neyye demiş atalar
helbet bi bildikleri var

el var eşik var
dos(t) var düşman var
kim alcağdı onu garii
adının çıkdığını bile bile
nası(l) çık(a)cak, ga(y)ri gayfaya
gatil olmak işden deği valla
köy yerinde, baş kakıncı olu gari herkeşe,
ölünşeye gadar.. erezil elaleme
…
ona ğöre, aman gızım,
aya(ğı)nızı denk alın
adımınızı deng atın,
dur denen yerde durun
“ananızdan evel ahıra girmen”
sizde Gara Hasannarın gızı ğibi
ö(y)le olman sakın deyen
Allah mafazan Allah”

“aman Allah gorusun,
yerden göğden ırak,
Allah düşmanımısa da başına vermesin,
dıkgat edin, ged aman geed neneyen
varın sonunu siz hesabedin”

“-aman Allah gorusun emme,
önüşlüg siz goruyun kendinizi
sonura hiş biriniz de
“bana kimse bişiy demediydi” demesin"



“-gızlaar.. gızlar!
gocasız galmayasıcalar
bunnarı dinnen, kula(ğı)nıza eyi gatın
utanman, sıkılman sakın
ne var gı bunda utancak sıkılcak,
gün gelcek gapınız tıklanacak
bey(h)uda başınızı sallaman
“günde galmış düğen beygiri ğibi”..
ben deceğimi dedim, valla
dutana ne ala
dutmayanın sonu taa en başdan belli
kendi eder, kendi yanar
kendi düşen a(ğ)lamaz deler ya
yalan vallaha bi ağlar kii..
bitaha, bitaha a(ğ)lar
hemi dee ömrünün sonuna ğadar
bi dee.. a(ğ)larsa anan a(ğ)lar
gerisi yalan a(ğ)lar vallaha billaha ....”

”-anam nedenise
erke(ği)n sa(ğ)dıcı evli olu da
gızın ki beker
bunda da vadir bi hekmet,
esgile(r) öyle münasip görmüşler
durduk yerde deği(l)dir helbet
atalarımız taa esgiden beri
bişiy dedilerise vardır bi bildikleri,
durduk yerde etmediler, demediler
biz bizden önşekinnerden böyle gördük,
sorarlarsa böyle etdik, böyle bildik
aldıg gabil etdik
cümbür cema(a)t
“şükür emrine” dedik”

gız gısmı gelin olca(ğı)nda
en erkeni düğün zaba(hı)
o(ğ)lan evinin öğünde davıl döğülükene
aş gazannarı vurulmuş da gaynarıkana

evli akrabalardan bi gadın geli(verir)
gelinnig gızınan odaya kapanıverile(er)
“yenge” deller hani, çok bilmiş biri
gari yenge başlar tafsılata, tarife

"-gızımm, gözel gızım; bak hinci
vadığın yere sahap çıkacan
orasi senin evin gari..
onnar senin aylen ”..
anam ıramatlıg bana öyle dediydi..
sende öyle belle
“vardığın yer körüse
gözünü kısıvi(er)
sağırısa duymazdan gelivi”
imi ..

aman yavrım..
var beni kötü belle
emme dediğimi unutma
gulağını bana ver, eyi dinne
bi gula(ğı)ndan girip,
ötekinden çıkmasın
imi gadınım

ne demişler “gözünü kör et, gulağın sağır,
emme ille başını ağır”..
hörmetde gusur etme,
gardaşlarına ağa-aba,
“bobasına boba” de,
“anasına ana”

eyinniğe kör gelme
namıkörlük, hökelalık etme
her gözelliği kendin de bilme
ne derlerse “baaşüstüne”,

hani tabakçının gelini
“her tarafınız kokardı da
ben yudum arıttım sizi,
el içine çıkardım evinizi
bakın o koku galdı mı etirafınızda”
demiş de hani,
gayınbıbası da
“geliiin, bana gelin geldiğinde
gayınnanda öyle derdi
onun gibi, senin de
burnum alışdı kokumuza”
demiş ya
onculayın..
hiş bişiylerine burun gıvarma
imi gadınım

zabala(yın) herkeşlerden evel ga(l)k,
ağşamları, herkesden sonura yat
ne dutarsan sımsıkı dut
neydersen şevkinen et
vallaha zararlı çıkman..

nere ğedersen seğidelek,
can havliynen get..
varca(ğı)n yere bi an eveli var..
hızmatını gör
adımıyın üsdüne gerisin geri dön
gettim, vardım, dedim, etdim geldim
o ğadak..

nası(l) memnin oluyollar bak gari..
ettiğin hızmatı; el de beğensin bey de
sen canla, başla et dut
emme gayınnayın gözüne bak dur..
hamırınan kendini de yoğur,

yapdığın işi önce kendin beğen..
kendin beğenmeden, ele beğendiremen
duttuğun işi “benin” deye dutdun muydu
Allah da beğenir gulu da
evine yuvana, gocana sımdıkı sarıl..
ele değil kendine darıl..

sakın ha yüzünü eğşitme
güleş bak,
usul gonuş
gayınnayın gönlünü al,
gönündeki baş köşeye gurul..
hatırını gırma,
fikrini sor-dur
neye dersen gelin gısmı
gayınna hamırından yaradılmış tamam mı..”

“-isdersen bana da darıl
emme; oduna-oca(ğı)na ,
yuvana dörd elinen sarıl
”guru yavan acı sovan” Allah ne verdiyse
herifiyin gazancına şükret
gözün başın üsdüne
“-şükür” de okardan enene
ele bakıp da hor görme,
herifiyin işinin bi ucundan dut, yamacından gel..
neye dersen.. “mermer daşdan
varlığı iki başdan”

dutumlu ol, savruğ olma
cevval ol uyuşuğ olma
hızmata kimse buyurmadan seğit
dilini datlı eyle,
ol bi meyit

çok gonuşma emme eyi dinne
az ye, az uyu, çok çalış,
böğün, dünkü halininen yarış
kendini işine ver dıkgat et
elin işde gözün oynaşda olmasın
utancından değil,
dadından yarıl

her şeyin bi(r) yeri
bi(r) vahdı zamanı var
“sakla sarı samanı
geli(r) vahtı zamanı”
bana isder gücen isder darıl..
canın nerde isderse
emme usulünce
sarıl”













DİPNOT
beker : bekar, hiç evlenmemiş.
ayle : aile, yuva
İmi : emi, tembih, iyi mi den geliyor olmalı, soru şeklinde değil, karşının da tartışmasız kabulünü bilmekten
eyinnik: eyilik, iyilik, hoş görme, kabullenme
tabakçı / tabak: hayvan derilerini kullanıma hazırlayan, terbiye eden kişi
oduna-oca(ğı)na diyerek tembih.. yemin verdirme gibi bir tonlama vardır.. dedimi tutmazsan oduna ocağın baykuş tünesin gibi bir ilenme ya da dediğimi tut da yuvana baykuş tünemesin gibi bir tembihleme vardır.
meyit / meyyit . mevta, ölü,



Resim Yüksel.