Sen, içimde bitmeyen heyecansın.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.
Dilden değil; kanımda,canımda cansın.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.

Senin destanın,başka nerde bulunur.
Şehadet sevdası idi,ecdada inen o nur.
O nur ki,şimdi bana en büyük onur.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.

Metre karene, onlarca şehit serilir.
Onlar bilir ki,Cennete böyle girilir.
Sende değil doğan, ölen bile dirilir.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.

Görmemek için, bu topraklarda zilleti.
Beşikten mezara, asker olarak Türk Milleti.
Sildi Çanakkale Cephelerinde,her şer illeti.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.

Yeryüzünün hiçbir yerinde, olmaz böyle hal.
Topladı Çanakkale’de, evlâdını Yıldızla Hilâl.
Yüreklerde aynı coşku; ya ölüm,ya da İstiklâl.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.


Konyadan Hıdır,Manavgat’tan İlyas,
Sende buluştular,yüreklerinde yoktu yas.
Şehadet şerbetini onlar, içtiler,tas tas.
Çanakkale! görmeden sevdim seni.

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya