Gönül Sarayı

Bilir misin yaşadığını başka bir yerde.
Haberin bile yokken nefes aldığını.
Veya her iki nefeste bir nefesin sana fedasını.
Adın anılınca bir gönlün titrediğini.
Adın anılmasa adının yazıldığını,
Yazılan adının her okunuşundaki mutluluğu,
Bilir misin can?
Bilmezsen bil ki sen sessiz sessin.
Bilmezsen bil ki sen alınan nefessin.
Bilmezsen bil ki,
Sen bu gönül sarayına layıksın,
Bu gönül sarayı sana..
Sensiz geçti benim nice senem.
Kurumuştu gözlerim, kalmamıştı nem.
Seninle kuruyan filizler yeşerdi işte.
Sen varsın, yürüdüğüm yolda, yaptığım işte.
Yeniden tezyin edilmekte gönül sarayım.
Yemenden kahvem geldi, Rize’den çayım.
Sarayın etrafını çevirdi gülle bağlar..
Küskünlüğünü bozdu da yeşerdi dağlar.
Kuruyan dereler bile akmakta artık.
Kör gözler bile etrafa bakmakta artık.
Bilmezsen bil ki değişti seninle her şey.
Bilmezsen bil ki sen sessiz sessin.
Bilmezsen bil ki sen alınan nefessin.
Bilmezsen bil ki,
Sen bu gönül sarayına layıksın,
Bu gönül sarayı sana..

Mustafa EROL
20.08.2010
Manavgat/Antalya