Seni ilk kez,
Alttan ittirmeli üstten tüttürmeli çok oturgaçlı götürgeçte gördüm.
Yanındaki bastongaçlı kamburgaçla konuşuyordun.
Belik örülmüş saçların vardı.
Uzunca bir yolculuktaydınız belli ki.
Önünüzdeki kahvaltı sofrasında
İki elin parmakları sayısıncaydı
Çatal batmaz kaydırgaçlar.
Ve iki tane tavuksal fırlatgaç.
Oysa;
Sosyal otlangacı da vardı,
Alttan ittirmeli üstten tüttürmeli çok oturgaçlı götürgecin.
İçimi yakmıştı,
Elinde uzaktan çaldırgaçlı konuşgaçla gezen adamın seni azarlaması.
Ortalığı batırmayın diye.
Hem içim yanmış,
Hem de sevi düşmüştü yüreğime.
Mekânım sizin kompartımanın önüydü benim artık.
Ben de sizden farklı değildim parasal olarak.
Ceketim lime lime, çarığımsa yırtık.
Aynı yolun yolcusuymuşuz biz meğer.
Yolculuk bitince anladım.
Seni tekrar görmeyi planladım.
Yolun bitmesiyle beraber dağılmıştı yolcular,
Kimi özel araçlarla
Kimi de kaptıkaçtılarla.
Siz de şanslıydınız bana göre
Bekleyeniniz vardı.
Şimdiki kayınım gelmişti ittirgeçli götürgeçle,
Siz eşyaları yüklediniz
İttirgeçli götürgecin selesine.
Benim valizim zaten el kadardı.
Siz önden yürüyordunuz
Ben ardınızca yürüyordum,
Bir de şüphelenmesinler diye korkuyordum.
Ellerinde betiklerle okula giden çocuklarla beraber durduk.
Çünkü okulda tören vardı
Ulusal düttürü okunuyordu.
O zaman anladım dedemizin ruhunu,
Bastongaçlı kamburgaçta kalmamıştı yaşlılık.
Başı dik, hem de dimdikti.
Uydurukça kelimelerle özünden uzaklaştırılmış gençlere inat.
İşte şimdi hem yoğum hem de varımsın.
İyi ki sende kılmışım karar
Şükürle olsun ki sen karımsın.

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya