Hayatıma kumar oynamaya başladım
Gece gerçek sahiplerine teslim olurken;ürkerek
Gençliğimi, iki zarın beneklerinin kaderine bıraktım
Gel gitlerle çalkalanan, bu seyrin sonuna geldim belki.
Öylece duruyorum
Kendimi bir karikatür dergisinin sayfalarından fırlamış gibi hissediyorum
Komik değilim
Bir çizgi dairesinde ruhsuz ve kimsesizim
Sevgiye dair yazdıklarımın hepsinin, yalan olduğunu sanıyorum
Yalan olduğunu sandığım her şeyi, göğsümden atıyorum
Hala beyaz bir sayfanın üzerini şekillendiremiyorum
Öyle anlamsızım yani
Her şeyimi kırmızı renkli oval bir masa örtüsünün üstüne açtım
Arsız bir sarmaşık sanki sevgisizlik,
Karşılığında hiçbir şeye muktedir olamadığım
Ve bulamayacağım bir sadelik
Verdiğimde koskoca bir boşluk,
Aldığım koskoca bir boşluk
Ne beklenirdi ki, ne istediğini bilmeyen bir yaşamdan
Kumar oynamayı dahi bilmeyenden.

Artık susuyorum
Ne kazana biliyorum, ne kumarın hakkından gelebiliyorum
Soğuk rüzgârların ensemden eksildiğini görememek, göremeden ölmek
Ve sanki kazanmışım gibi, kaybımın sefasını sürmek
Bunlara bir zar daha atamamak
Hayatmı?


Ünal
14.03.2008