Saçak altı aşkları
Yağmur dinince biter
Ağlamaklı mevsimler
Bulutsuz yüzüme ansızın çöker
Ruhuma fırçasız çizilen resim
Sevdanın puslu vadileridir

Ben hayatın ağlayan yüzü
İçimde sürekli çalan türkü
Yalnızlığın dinmeyen ağrısı
Arama beni dumanlı gözlerimde
Ne yerde, nede gökteyim
Unuttuğun yerdeyim
Bıraktığın boşluktayım
Denizin ortasında kalmış
Bir geminin adresindeyim
Beyhude bakma tozlu dumanlı anılara
Sahipsiz gölgeyim
Yüreğinin med-cezirlerinde

Gönül evreninde kalacak bir yerim yokmuş
Boz bulanık şehirlerde akan
Kanamalı bir nehirim
Gün geçtikçe yaram büyür
Kan tükürür şarkılarım
Ağaçları kurumuş
Çıplak bir dağın titreyen elleriyim
Sen tutmadan ısınmayacak
Sen uzaklaşmana devam et,
Göçebe bir Yörük kervanı gibi.
Severken gitmek
Yüreğinin solmayan ihanetidir
Gözyaşıyla yeşeren gözlerimin
Hiç bitmeyecek esaretidir

Zindan karası geceler
Yosun tutarken
Güller titrerken dalında
Söyle yüreğim!
Neredeydin.

İmkânsız bir aşkın
Sonu acıyla biten öyküsü
Zulamda biriktirdiğim düşler
Bir gece yarısı kanar
Bu ateşte küller donar
Gözlerime bakan beni ölü sanar
Sözlerin ruhumda yankılanırken
Kalem tutan yalnızlığımın
Talihsiz şiirisin
Işıkları sönen vuslatın şehrisin
Zehirli gülüşün hüznümün adı olmuş
Neşeli türkümün katili ise sorgusuz sualsiz gidişin
Bir gün çıkıp gelsen ufuklardan
Ne kaybedersin
Ama bir gün yinede gelirsen
Boşuna arama tozlu anılarda
Ne köyde ne şehirdeyim
Unuttuğun yerdeyim
Bekliyorum…

15 03 2008

Hüseyin Özbay