Sana kördüğüm
Dünya ya dilsizim
Bir sonbahardı yokluğun
Biraz gökyüzü mavisi eksik
Ben yağmuru bilmeyen bir toprak
Ateş icat edilmemişti yüreğimde
Sen doğardın
Uyanırdık

Gözlerinin kahvesiydi yaşam
Gözlerine gözlerimi banardım
Akşamın kızıllığı düşerdi saçlarına
Sen buluttaki saklı düş
Bir tutam saçlarındı gece
Gece kara gece yara
Saçlarının kıvrımlarındayım
Yorgun soluksuz

Yüzün kadar temiz
Bak gecenin aynası
Mehtapbınla lal olmuş deniz
Rüzğarda suskun konuşmuyorda
Karaya vurmuş içimde ne varsa
Sensizlik ölüm kadar acı
Ben çölde bir vurgun
Dikenleri yaslı
Pas tutmuş bir ömrün kıyısındayım
Yine cemren düşmeli ömrüme
Baharlara gülüşün
Hangi mevsim tamamlar seni
Sen ki bir pınardın
Ben ki susuz
Bir an eğilip içtim suyundan
Kuşlardan ilham alarak
Değdi dudaklarım
Bir sonbahardı yokluğun
Kuş seslerinden uzak

CELAL KEKLİKCİ

17.11.2015