Yaşam mı ölümden besleniyor
Ölüm mü yaşamdan
Bilmediğimiz bir kavganın tam ortasında
Debeleniyoruz var olmak adına
Var olmak ne diyor aklım bana
Ve bu tuhaf muammada yok olmak ne

Dolanıp duruyoruz kıyısında anıların
İnkarıyız şimdinin
Yarına anı diyeceğimiz zamandan kıvrımlarda

Bir annem düşüyor aklıma
Unutulmuş bir koku sızlıyor kemikli burnumun ayarsızlığında
Bir sitem dolanıyor hala aklımın o gri kalmış yanında
Kalsaydın yanımda gitmeseydin
Anlamını sonralardan çözdüğüm gözyaşı duruşlu sessizce kadın
Biliyor musun
Hiç bir sevgili şifa olmadı yokluğuna

Çocukluğum düşüyor kalbimin saflığından
Kardeşle kavgalar
Ateş şimdi bölüşemediğimiz lokmalar
Diziliyor yanan hafızama
Bulamıyorum hiç bir sofranın şıklığında lezzetini
Bilseydim diyorum göçmezdim o zamanlardan
Ah bu istek kocaman yaşlarda nasıl da çocukça

İlk aşkım geçiyor tam ortasından geçmişin
Tam ortasına düşüyor ömrümün o erilmemiş murat
Sesine sesini düşürememişken
Uğruna hırpalanışlar uçuşuyor
Küçük havasız bir odanın
Yaşamı gönlümün gençliğine dar eden gök mavi duvarlarında

Elim titreyerek yakışım o ilk aşka dair mektupları
Ve
Kimsesizliğini
Ve
Kelebekler doğuran ömürsüz güzelliğini
O hiç okunmamışlığın yarını kahreden pişmanlığında

Biliyor musun ne isterdim şu yaşamdan elif sözlüm
Üç dilek dile dedin ya bana
O insan yutan şehrin bizi var eden kalabalığında

Çokken ve sonsuzken sözlerimizle
Kışı kabule hazırlanan
Yedi tepeli şehrin
Sarı gövdeli
Hüzünlü
Sonbahardan akşamında

Saniyeleri kazımakla meşguldüm o sıra
Bu sıradan hayatın arşivine
Sevdiklerime özlem düşüyor payıma hep
Neden
Kabusunu yaşarken sayılı günlerin
Ve sen dolanırken
Gençliğinin ayakları yere değmeyen kavaktan rüzgarlarında

Şaşırdım
Bilemedim
Gül yüzlüm
Güzel gözlüm
Dileklerimi hiç sormamışlardı çünkü bana
Acemiydim bu hesapsız duruma

Söylüyorum şimdi
Lütfen
Asla
Ne olur
Sakın unutma

Yüreğimi kabul eden
Bedenimi dışlayan bu şehrin
Kimseler uğramaz suskun surlarına fısıldadım dileklerimi
Yağmurun tanıklığında

Ben ki en çok bulutları sevmiştim
Ulaşılmaz ve erişilmez görkemini
Sevdaydı gökyüzünün sonsuz ve duraksız yolları
Oysa huzuru arıyorum şimdi
Üç insan sığmaz
Bölünmüş
Hesaplanmış duvarların koruyuculuğunda
Tamahkar
İtaatkar
Sen böyle olma hiç bir zaman

Martılar gizlenmişti kıyıların kirli kör kuytularına
Ve söyledim onlara
Kanatlarını indirdikleri
Simitsiz
Tekinsiz
Mavnasız
Dilsiz bir akşam rahminin yırtığında

Dinle elif yüreklim
Birimde
İkimde
Üçümde

Üzülmeden
Küsmeden
Kesmeden
Korkmadan ne geleceğine ardından
Sonsuz gülmek
Şaşarak gülmek

Ölümüne gülmek hayata ve yüreğimde ağırlanan tüm insanlarıma
Sevgiyle
Saygıyla
Tüm varlığımla

Saadet YILDIRIM