Şimdi şu saatte
Başladığı yerde günün
Ne de güzel görünüyor
Sabah mahmuru kırağının beyaz yüzü
Masum
Çocuk sanki

İnsanı saran kollarına uyanmak
Turuncu gözlü mandalinanın
Ekşi duruşlu portakalın
Tıpkı bir şarkıdan akar gibi karışmak yaşama
Neşelenmek her türden saçmalığa
Öylesine
Sebepsiz

Bu bahçeler bu gökyüzü
Ah nasıl şirin
Begonviller içinde gülümseyen şu küçük evler
Güven veriyor
Emektar sundurmanın dinginliği
Korkar mı insan yalnızlıktan
Kadın olmaktan
Bir başınalıktan

Biter sorgu zamansızlıklarında bitkin zihnin esareti
Biter hafızanın nefsinde suçlanmaların
Soluksuz bırakan kelimeleri

Takılsaydı o an ellerimiz
Gözlerimiz gibi inançla aylak martıların kanadına
Uçardık neredeyse o an mavinin rahminden
Doğmak için tekrar huzura
Simidin zeytinin kokusu
Çayın kızılca sıcağı
Çıplak ayaklarıyla koşası gelir yüreğin
Aklı bırakıp herhangilikte bir yolkenarına
Yorumsuz
Selamlayarak sadece güneşi

Ama
Ama var ya sabahların hep gecesi
Var ya ıssızlığı
O derin düşüncelere salan tekinsizliği
Her tıkırtısı derin dipsiz kuyular
Gömer mezarsız topraksız
Her köşe cehennem
Bu bitmez
Dibi yırtık arsız bu karanlık
Bilirsin ki bekler seni
Suskunsa da şimdi dili

Kimliksiz kalır evler gecelerde
Çoğaltmaya yordukça tükenir ümit
Kişiliği kaybolur koca koca mahallelerin
Yer duvar gök duvar
Duvar olur mavi deniz

Gündüzlerin efendisidir bu ruh
Gecenin soytarısı

Yaşamak iki ucu keskin
Bileysiz kör bir bıçak
Kanarsın
Ama ölmeden
Ölürsün
Beslenip yarandan
Hep yeniden

Ne içine sığarsın yaşamın
Ne dışına
Lanet olsun dersin dünyanın gelmişine de geçmişine de

Sesler yankılanır
Derinde
Sen
Sen verdin kararları
Sen seçtin bütün bunları

Yaşamak boynun borcu diyorlar
Ödersin günden geceye

Saadet YILDIRIM