Sözler uçmuş, yazılar silinmiş,
Hatıralar tozlu sandukalara gizlenmiş,
Kimse medet ummasın benden,
Canımın derdine düşmüşüm,
Ufuk çizgim kaybolmuş,
Son yıldız elimden kaymış,
Ummanlar kadar uzaklaşmış gökyüzüm,
Hangi yağmur tanesinden düşmüşüm?

Bir karanlık odada,
Kefene sarılmış elim yüzüm,
Dış kapının mandalı,
Soğuk tabutun içine kilitlenmiş…

Hangi deniz daha kurudur,
Hangi insan daha günahsız,
Hangi dün, yarın yaşanır,
Cevapsız sorular, yarım kalan hesaplar,
Ahirete bırakılmış...

Acılarım derindir benim,
Mezarımı derin kazsınlar,
Son kürek senden olsun sevdiğim,
Toprağımın temeline gözyaşların karışsın...

Hayatım, canım, şu vakit mezardayken,
Bedenim buz kesmiş,
Dudağım ateş parçası, senden kalan son iz.
‘’Hayatım, canım’’ demeyi,
Başkalarına yakıştıramam,
Eni, boyuna dar gelir,
Kalbim sendeyken,
Aklımı başıma alamam,
Daraltı gelir...

Nöbet tutan askerler gibi,
Beklemeyin mezar taşımı,
Buraların havası soğuk,
Ayazı çetin olur...

Haydi varın gidin evinize,
Çocukların karınları acıkmıştır,
Mutfak taşının üzerinde,
Çay bardağım olacaktı,
Benden kalan son iz, sizlere emanet...

Şimdi iş çıktı size,
Nüfus, tapu, veraset ilamı,
Su, elektrik, doğalgaz,
Telefon, banka hesabı,
Bilirim, çok yorar adamı,
Çocukların yükleri şimdiden ağırlaştı,
Haftasına kalmaz, kocaman adam olurlar...

Vay anasını, amma da zormuş kafa yormak,
Kalmak mı zor, gitmek mi?
Düşünürken de yoruluyor insan,
Uyurken de...
Anlaşıldı, bana huzur yok,
En iyisi dağlarda yürümek...

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
25-26-27 Kasım 2015- Isparta

Sanduka : Mezarın üzerine yerleştirilmiş, tabut büyüklüğünde tahta veya mermer sandık.

Umman : Ulu, büyük, engin deniz, okyanus.