Bir bıçak sokulu kaldı ciğerimde, senden bana hatıra,
Kan revan içindeyim, anlasana...
Ölümden daha acıydı benden gidişin,
Nasıl oldu anlamadım, nemli gözlerle bana veda edişin.
Hiç hesapta yokken, mutluluklarımız bir anda acıya dönüştü,
Oysa tebessümlerimiz küçücük bir çocuğun gülen yüzüydü.

Kulaklarımda hâlâ, "Seni çok seviyorum." deyişin,
Hatırımda kaldı gözlerin yollarda, sevinçle beni bekleyişin,
Diyorduk, "Bitmesin bu sevda, hep sevelim birbirimizi,
Allah daima korur seveni, sevileni"
Aklımıza geldikçe yaşanan o güzel günlerimiz,
Nasıl da gülerdi sevinçten gözlerimiz.

Heyecanla birleşirken ellerimiz,
Bakışlarımızda sonsuz bir aşk vardı,
Gönlümüz sevgiyle birbirimize tapardı,
Bu aşktan geriye şimdi hüzün kaldı, gözyaşı kaldı,
Defalarca kere sorduk kendimize,
Aman Allah’ım yoksa gördüklerimiz birer rüya mıydı?

Zamana yenildik biz zamana,
İkimiz de aynı anda gelmeliydik dünyaya,
Çıkmaz sokaklara girdik, işimiz kaldı talihe, şansa,
Namussuz zaman aldı bizi bizden, bir mecburiyetten,
Naçar kaldık şimdi hiç bir şey gelmiyor elimizden,
Her şeye rağmen sevgimiz dökülüyor dilimizden.

Şimdi sana mutluluklar dilemekten gayrı,
Başka bir söz gelmiyor aklıma,
Güle güle sevdiğim, hep mutlu ol yuvanda,
Çiçekler açsın gönül bağında,
Yüzün bensiz de gülmesini öğrenir,
Kalbim seni çok sevdi,
İyi haberlerini aldığımda yine çok sevinir.


Vecdi Murat SOYDAN
28 Haziran 2025, Cumartesi.