Rahmet imgesi, aslolan yükümlü ve hükümlü
Niyaz bildiğim ve tefekküründe bir ömrün
Gömülü hüznü:
Kanıksadığım gölgelenmiş miracı,
Bir kalemde sildiğim o ucu yanık düşleri,
Anlamlandıramadığım, hicap yüklü öfkesi beşerin,
Sadece kula kulluğu tüm itirazım:
Bir sarkacın hüzünlü devinimi,
Azıcık kırgın olsa da, kaygan ve kaypak bir aşkı
Biteviye yanar demlerken sol yanım.

Anlık teamüllerin sızan hükmünde,
Nüktedan bir yok oluş:
Demli bir hazan mevsimi,
Sıcak ve yorgun, ölgün bir ömrün
Kayıp yakasında gölgeler nakşetmiş bir kez
O soluk tenimde gizli adsız dünlerim
Ve eremediğim o yakada
Gömülü bir heyecan kadar yeknesak tek bir terennüm.

Hoşnutluğun mizacına gömsem de,
Ölüp gidemedim kaç zamandır.
Nadide bir seyir, gündönümünü hicaz bellediğim:
Ve kayıp bir döngü
Hele ki ıssızlığım iken tek meze
Ölüm zarafetinde soldurduğun o gülün,
Kırık niyazı kadar geçkin bir kadına rast gelmiş de kader
Adını koyamadığım kim bilir kaçıncı hüzün.

Kırık bir niyazın portföyünde siteme niyaz edercesine
Ve çetrefilli alabildiğine.
Hükümranlığında kaderin, çözüldükçe
Ve çömeldikçe, efkâr yığılı gizemli gecenin nezdinde:
Yeknesak bir hüzün belki bir devran,
Belki de yok oluş, hicabı yüklenmiş de
Asil bir yalnızlık benimki:
Sefil ve devingen bir ruh iken ayrık bedeninden,
Nadide bir düş,
Düşünebildiğimden de öte içine gömüldüğüm
Ahmakıslatan kadar kâfir bir imge iken sessizlik,
Tahakküm yüklü mizacın mı yoksa yüksünen,
Yetmedi bertaraf etmişken ahkâm yüklü o rotayı,
Serzenişi en derinde, hükümranlığı belki de
Yitip giden ömrün varsın olsun alabildiğine beyhude
Ve naif bir iz sürüş.

Peşinde beynamaz yetilerim ermişken hidayete:
Sanır mısın ki savrukluğum yoksunluktur,
Alabildiğine yoksun kılındığım bir düş müdür de peyda olan,
Biteviye sitem yüklü bir peyzajda devinen.
O kara kalem, yol iz bilmesem de resmettiğim:
Konuğum iken hüzün yüklü gece:
Belki yanılmışlığım belki yanmışlığım cehennem yüklü
Sözcükler kusarken öfkesini,
Ben silik bir hecenin ilk harfi kadar nazenin,
Bitimsiz bir aşkın mahzeni iken tutuklu kaldığım,
Ayracında mıyım sanırsın da yüksünürüm öteden beri,
Hadi, savur nidalarını ve derbeder benliğime bir de sen vur.

Kimliksizliğin sızısında devinen bir garibim altı üstü:
Hükümlerden hüküm beğen ve sun nezdinde
En sefil gölgeyi, karanlığı hibe et
Hatta yetmedi nezdinde körel kör ateşte,
Alabildiğine sakil ve gizil bir imgenin tıkacı iken suskunluğum
Meylettiğim gömülü dünlerim hepten bir tükenişin
Son izleği.