Birden vurdu Kasım’ın rüzgar kokan elleri
Döküldü kaderimin açılan her yaprağı
Dile geldi gönlümün dalda solan gülleri
Dediler seveceğiz inat ile toprağı
Kaç kez kırsan dalları son/baharsın bitersin
Sadece yalnızlıkta gizli gizli tütersin.




İnadı sarmalayıp yüreğime sararken
Kem gözlerle seyreden zamana nanik yaptım
Saatleri vuslata sol yanımla kurarken
Bir hamlede hayatın anlamını da kaptım
Sevgi hayat yolunda tüm engeli yıkardı
Sabretmesini bilen mutluluğa çıkardı.




O yüzden güzel Kasım boşa nefes tüketme
Güz vurmadan zamana yaz’a ulaşılmıyor
Neden sevmedin diye artık sitem de etme
Güneşin sicağından kışa alışılmıyor
Sonbaharın ardından kış yıkarken yüzünü
Yazın sıcaklığında kader bozar sözünü.




O an sahile iner kahkahalar tufanı
Dalgalar cıvıl cıvıl kayalarla sevişir
Gönül de ayrılığın etmez olur lafını
Olmaz denen sevdalar Ağustosa kavuşur
O zaman usul usul mehtap yıkar geceyi
Güzel sözlerim süsler yazdığım her heceyi.




Ayvazım DENİZ