saçma sapan bir istek biliyorum ama
seni tarif edilmez bir şekilde göresim geldi
bir tablonun içinde kaybolmak gibi
gözlerinde kaybolmak
uçsuz bucaksız gönlünde bir nebze de olsa soluklanmak gibi
tarifsiz özlemlerim var bugün.



kızgın bir yanardağ gibi patlayıp ne var ne yok
harlı dilinden akıttığından beri
kül rengi gecemin saçlarında taranır ömrüm
kırmızı bir kurdele ile gel bağla beni yüreğine.


öldürdüğü yüreğin üstünü örten karga gibiyim
hadi gel sana ayırdığım buzdan yüreğim var örtmek için
ya erir sevda ateşinden suda kırk kez yıkanırız günahımızdan
ya da donarız buzullar gibi
erimemiz felaket olur zamana.



esaretine gönüllü köle gibiyim
ayağıma taktığım zincirin anahtarı boynumda asılı
kilidi ben
açamayan ben
arada buz kesen elime alıp
daha önce açmışken solan bir çiçek gibi
burnuma götürüp derin bir nefesle içime çekiyorum seni.



diyorsun ki
Kâlû Belâ’dan beri
sevdanın elleri özlemin boynuna yazılmış
çözemezsin zorlama
kavuşmanın diğer adı ayrılık
zorla hayata tutunan inatçı ellerim kıramaz mı dejavuyu
tuzu eksik yemek gibi sensizlik
senden öncede üzüldüğüm olmuştu
çok geceyi asmıştım bir kahvenin gözlerine
duvarllarım üstüme üstüme yıkılmıştı
el uzattığım ne kadar ’’kimse yok’’ mu dalım kurumuştu
senden çok önce
bir deniz kenarına mıhlamıştım gururumun ayaklarını
inatla yaşayacağım derken
bir bebeğin masumluğunu en hırçın dalgalara hibe etmiştim
ki kötülüktü aslolan en acı şekilde öğretmişti hayat
yüzüme tokat gibi inerken böylesine boğucu bir akşamın vaktinde
dizlerim iyiliğin son damlasına kadar sürünmüş
sonra kalkmıştım yaralarımı dikerek
ve ben kötü olma yolunda çok yok katetmiştim biliyorsun
o yüzdendi iyiliklerinin değer görmemesi
o yüzdendi seviyorum lafının ehemmiyetsiz oluşu
inancım karanlık bir günün en küf kokan ayak ucunda
hemen parmak arasında yok olmuştu sevdanın
senden çok çok önceydi
sağken ölmenin nasıl bir yok oluş girdabı olduğunu anlamam.



yani demem o ki
pembe turnusol kağıdı gibiydim
her girdiğim asitli yürekte renk değiştiren
belki de mideydide ben yürek sanma salaklığına mağlup olmuştum
ki bilirsin midesizlik de başka bir idol oldu zamanımızda.



benim şarkılardan bu kadar nefret etmem de senin suçun değil
ve en buğulu şiirlerin yanından izimi bırakmadan parmak ucunda geçişim.



her şey bir nankör kedinin gözlerine bakmamla başladı
iflah olmaz bir cadıya dönüşmem iki artı iki kadar kesindi.





Ayvazım DENİZ