İÇİMDEKİ CENNET-İ ÂLÂ
Zaman ustan uzakta kaygısız
Edep yorgan oldu üryan hayata.
Meczup duygularım zamana saygısız
Yelkovanı ipe çekiyor dayata dayata…
Bir arpa boyu yol aldım akreple birlikte
Gardaş dediklerimden yediğim zehir
Akrebin kıskacıyla birlik olur seferberlikte
Sıkar kurşununu hayâsızca sâlibin silahından
Üç kuruşa ettiği secdelerin bayramında
Bütün benliğimi vurur alnımın ortasından
Dökülen her damla kanım
Dolar kalemime ak şafaklara ağarmak için
Ezeli ervahta kul olduğum inancım
Beyaz dilekçeme dökülür yakarmak için
Secdegâhıma sürdüğüm yüzler
Reddeder bu dünyanın sultanlığını
Yunus’tan biriktirdiğim özler
Başına çalar fâninin hakanlığını

Nurdan bir levh-i mahfuz
Ve verilen söz; kalû belâ
Ruhum verilen söze hâfız
Varolasın içimdeki cenneti âlâ….
Metin HANLIOGLU (SİVAS)