Sol yanım ağlıyor, sol yanım kanıyor
Herkes aşık olduğumu bilmeden beni deli sanıyor
Yıldırım çarptı, şimşek çarptı ölmedim de
Gözlerine vuruldum, şimdi sayende her gün ölüyorum

Unutmak istesem de unutamıyorum
Yaşamak acılara tutunmaksa, beyhude yaşıyorum
Dudaklarımı mühürleyip, elime kalem alıyorum
Akan kanımı mürekkep yapıp yazıyorum; “seni seviyorum”

Vurgunum ben sana faili meçhul gibi bilmiyorsun
Mum ışığının altına sığınmış bir mülteciydi aşkımız
Güneş doğana kadar yaşamaktı kaderi
Ucuz bir romanın sinsi kahramanıydı

Ne mahkumuz, ne gardiyan
Bomboş duvarların ta kendisiyiz
Doğum ve ölümdeki çaresizliğimiz
Baştan değil mi kabullenişimiz

Hayata adım attım,
Gülmedim bir kere.
Anılarım bir dünya,
Benimse hayatım boktan bir rüya.

Nefretim ne sanadır, ne kendime
Nefretim yaşam denilen çılgın düzene

Ünal TÜRKOĞLU