Anlarsın, düşünce çaresizliğe yolun
Dört duvar mezarın olup da
Mevsimi geçtiğinde aşkın
Tüm kapılar yüzüne kapandığında

Anlarsın, maziden bakınca,
Eller onu der, bunu der diye
Yaşamadığın bir hayatın
Sefili olup avuçlarından kaydığında

Ne güzeldi çocukluğumuz
İstesek geri verseler
Hayıflanmaktansa bir hata yapalım
Sevmenin sevilmenin tam zamanı

Iskalama zamanı kimse vermez
Aşkı yaşamak varken
Hasret kalma bugüne
Yarınlara anılar biriktirmek varken

Boş ver düşünme yarınları
İşte geldi, geçiyor dünler, bugünler
Düşünme yüzündeki çizgileri, saçındaki akları
Uyan bembeyaz güne merhaba diyerek

Bir daha gelmeyeceksin dünyaya
Sev sevebildiğin kadar yaşa doya doya
Kaç bahar kaldı geriye meçhul
Geçmişi düşünme bak yaşamaya

Düşünme el ne der, diye
El gider, sen kalırsın bir başına
Gül gülebildiğince
Sev sevebildiğince

Boş ver yaşını, başını
Sorgulama onun bunun kara kaşını
Uyansın yüreğin derin uykudan
Mutluluk bahçesi olsun güzel yüzün

Ünal Türkoğlu