Bir ses gelir gecenin içinden, çağırır beni;
karanlığın en derinliklerinden,
Gitmem lan ben, ölemem bir daha, gitmem
Yanmam o cehennemde..
Bir ses gelir gecenin içinden; boğar beni;
Karabasan...
Kapı açılır karabasan gelir.
Bir kaç şişe bira içeriz beraber...
Kadınlardan bahsederiz filan..
Sonra bana der ki;
"Hadi uyu, uyu ki bende işimi yapayım"
Sonra boğmaca nöbetim başlar.
Gece biter, ben uyurum.
Bir ses gelir güneşin doğacağı yerden, yakar beni...
Sabah ezanından biraz önce,
Cinler kendi alemlerine çekilirken,
Yerli yersiz havlar köpekler
Gün doğar cinler evine çekilir.
Sonra bir ses gelir kalbimin derinliklerinden,aczeder beni..
Nefesimi keser, derin dşüncelere sokar
Beynimin işleyişini durdurur,
Biraz üzer, biraz mutlu eder.
Biraz yakar, biraz boğar, biraz çağırır beni...
Kimi insanlar buna vicdan der,
Kimileri iç ses diye adlandırır.
Bense Tanrının fısıltısı olarak diye nitelendiririm
Tanrı’nın fısıltısı kalbimi acıtıyor.
Şimdi Tanrı’m sen daha iyisini bilirsin ama,
Bu gece rahat uyuyabilir miyim?