Bu bir toprak hikayesi;
Siyah, cömert ve birazda yar gibi...
Ares’in evi tam da orası,
Ortası kömür karası...
Sönsün diye içindeki cehennem su doldu.
Cennet suya düştü.
ne varsa engel önüne, Aldı cennete götürdü.
İnsanlarda gönül yarası...
Cennet böyle gelir işte,
Yukarıdan su gibi..
önüne ne katarsa cennete sürükler...
Maddi dünya düzeni,
Ölü oğul, Beklenen baba, gereksiz fıtrat...

Tanrının buyruğu, 
Haşa...
Ölüm meleği su döktü, tepeden..
Baba mesleği, bu ne biçim gelenek..
Deyip ağlamalı Ermenek..
Bu günlerde kimin yüzüne kahkaha düşse utanmalı.
Unutmalı insanlar, yerli tank yapabildiğimiz için, acıları.
Unutmalıyız çünkü biz van minüt dedik...
Unutmalıyız somayı, cudiyi, tuzlayı, kadın cinayetlerini...

Üzülme çocuk sana pahalı hediyelerle yeni baba getirecekler,
Sen hiç üzülme ihtiyar oğul dediğin bir kaç yüz bin filan bu memlekette...
Sevmek birazda toprakta gerekli,
Sende üzülme kocan çok para kazandırırken gitti cennete...
Üzülmeye gerek yok bu işin fıtratında ölüm var...