Kapatınca gözümü hüznüm sabaha kalır..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar
Uyku bu ölüm kardeş, belki alıcım gelir..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.

Karanlık gecelerin yastığına yatınca
Döşeğin diken olup bedenine batınca
Özlemlerin çoğalıp hıçkırıklar tutunca..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.

Erkenden uyandırır okunan selâ sesi
Bir suskunluk hal alır üstünde matem yası
Bakarsın mahalleden göçüp gider birisi..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.

Pencerenin camını biraz açayım derken
Oh yeter çektiklerim biraz geçeyim derken
Bu gün bayramım olsun biraz uçayım derken..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.

Elim koynumda saklı dizlerim adım atmaz..
Yaşım fazlada değil neden bir yanım tutmaz,
Ben mi hayat mı suçlu niye efkarım bitmez..
Nerden bilebilirdim ki, gün doğmadan neler doğar.

LEYLİCAN & Leyla YILDIRIM
16.11.2015, Çankara / ANKARA

not: 7714 hece ve son mısra ’’ öz deyiş ’’ *16 ölçüsünde yazılmıştır.

Ayrıca ; yoruma gelen tüm dostlarıma saygılarımı bırakıyorum şimdiden.