Karanfiller dökülmüştü Sen nehrine,
Sen sanki Nil gibi...
Sarılmıştı Natr Dame’nin çan kulelerine...
Onca can akıp gitti Natr Dame’yi seyrederek.
Oysa böyle gürültü duymuşluğu yoktu Paris’in...
Ve hiç sessiz olmamıştı bu kadar.
Çocukların kahkahaları sindi disneylanda...
Şanzelize çıkmaz sokak oldu.
Ve Eyfel’i selamlayarak geçtiler sen nehrinden...

Mona Lisa hüzünlendi lourende...
Concorde meydanını munlar aydınlattı geceleri..
Bu şehir tarih kokmadı.
Bu şehir katliam yaşadı.
Bu şehir sanatın içinde mermiler gördü.
Bu şehir tarihin içinde cehennem.
Kral louis uyansa, yıkıp gider buraları...
Napolyon paraya tamah etmez.
Bu yiten canlar , hepsi insan.
Silahla dünya düzelmez.

Şimdi Charles sen çok kızacaksın bana,
Oysa suç dünyanın...
Barındırdı teröristleri üstünde.
Özür dilerim Hourness
Sahip çıkamadık sanatına..
Ve Victor bu kara geceyi yaşatan sefiller,
Gün dönümünde göremedi,
Mavi olan Paris’i...

Sen gündüzleri çık Katedralden Quesimado,
Biz çok daha çirkiniz.