Hazan mevsimidir, sevgili zaman
Sararan, kuruyan
Yere düşen yapraklarmı
Şairi dillendiren
Hüzün mü sarıyor duygularını
Erken gelen akşam üstleri mi
Seni böyle del’eden
Yoksa
Diline dolanan ayrılık şarkılarımı
Telve gibi çöken, omuzlarına
Yoksa kara bulutlar mı
Saçlarını ağartan
Sevgilinin yokluğu mu
Seni böyle iç çeke çeke ağlatan
Uykusuz geceler mi
Seni nöbet tutturan
Oysa
Bir renk cümbüşüdür gözlerinin gördüğü
Renklerin raksıdır
Bir cavlandır
Ressamı dirilten hazan

Hazan mevsimidir, sevgili zaman
Limanda
Gözleri ufuklarda
Gidenini bekleyen bir kadın
Yaprakların yığın yığın yağdığı
Küçük havuzlu parkın
Tahta Bankında oturan adam
Dallarda
Serenat bile etmeyen kuşlar
Hafif ama derinden esen rüzgar
Çiseleyen yağmur
Hızlı adımlarla giden insanlar
Ters dönen şemsiyeler
Kıyıya vuran dalgalar
Ses yapan reklam panoları
….ve üşüyen özlemler
Oysa
Dumanı üstünde kahve yada çay
Sıcacık odanın penceresinde
Mutlu ve huzurlu
Dışarıyı seyreden bir kadın

Hazan mevsimidir, sevgili zaman
Bergüzarın olan
Mavi kazağıyla,elleri ceplerinde
Arnavut kaldırımlarını adımlayan
Başı önde
Dalgın dalgın yürüyen
Sonu gelmeyen sorulardan yorulmuş
Özlem sancılarıyla kahrolmuş
Gelişinden ümidini kesmiş
Sorsan ağzından bin ah çıkan
Dokunsan ağlayacak olan
Mutsuz ve yalnız bir adam
Deniz manzaralı bir köşeye oturmuş
Şiir yazıyor besbelli
Şöyle bir göz gezdirsen anlayacaksın
Hüzün akıyor şiir
Özlem kokuyor şiir
Duygu yakıyor şiir
Daha ne olsun ki
Hazan mevsimidir, sevgili zaman

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ