4
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
1742
Okunma
Şehirde yerli bir yalnızlık geziyor, yağmur altında.
Kıyılarında ayakları ıslanmış, ayakkabısı delik.
Bir korsan çalmış her şeyini, güpe gündüz.
Islık çala çala uzaklaşmışlar üstelik.
Bir intihar cüretiyle,
Yüreğini bir mermiye emanet bırakmış.
Kim anlar ki yurtsuz yüreğimi şimdi.
Göçebe aşkım yerleşik hayatıma sığamadı efendim.
Demin,
Bir sevda masalında ölen prensesin taziyesinden geldim.
Bir deniz hikayesinde yıkadım ellerimi,
Göğsündeki kıllarını yoldum hayatın.
Yaralarımı zamanla ehlileştirdim,
Falanca kadını filanca saçağın altında öptüm.
Zaman ellerimin çatlağından akıyordu,
Ellerim çok yorgun efendim.
Yalnız bir kadını ilk defa okşar gibi korkak.
Ellerimle;
Yeni bir gökyüzü çizdim.
Zıkkımın kökünü sildirdim efendim.
Zaman çok kötü
İkiyle üçün arası açık,
Her şey gibi…
Körmüsün efendim.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz