Gönül mihrabıma canlar kurulsa
Dost diye çalmayan sazı neyleyim
Vuslat oklarıyla kalpler yarılsa
Aşk ile yanmayan özü neyleyim.

Dost dost diye nice kalpler vurulsa
Hasret efkarında yaşlar durulsa
Nağmeler aşk ile dile sarılsa
Kılıcı biçmeyen sözü neyleyim.

Baharın edası düşse ellere
Aşkından har olup dönse küllere
Bülbülün sevdası düşse güllere
Bahçemi sevmeyen güzü neyleyim.

Sevgiler dizerken felek ağlara
Gönül sofrasını kurar bağlara
Alemde han olsam karlı dağlara
Yüceyi bölmeyen düzü neyleyim.

Ne dün ne de yarın ömür bir nefes
Dostun gönül gülü bir yudum heves
Cana can katarken sesine o ses
Aşka kul olmayan nazı neyleyim.

Kendine kalmışsan boynunu eğip
Bir garip olursun maziye değip
Yollara düşerken gönüller sağıp
Yüreğe akmayan gözü neyleyim.

Şu garip gönlümü zara verseler
Yıkıp viran edip yara verseler
Sırat köprüsünden hara verseler
Alevi yakmayan közü neyleyim.

Bilmem ki kaç güzler, kaç hazan geçti
Şu yürek özünde kaç bahar biçti
Bitmeyen sabırla kaç sümbül açtı
Bana kış da yeter yazı neyleyim.

Yüksel Beyocaktan