Kolaylık tükendiğin de gelenin
Karanlığa hapsedildiğinde doğanın
Umuda unut denildiğinde de umut olanın
Hükmünce var olur kimse

Bu bir iyilik midir kalbin uçlarını
Mihnet prangalarıyla esir almak
Lutuf mudur vaktinin uçurumlarına kadar
Sahibi olduğunu hıçkırtmak
Kimse susmasını söyleyebilmez kendine
İhanet sayar sahiciliğine

İyiliğin ahlakı sorgulanmalı
Rengi kokusu sesi ayarlanmalı
Sağlığı sıhhati herşeyden çok esirgenip
Korunmalı vesveselerden
Ve Allahtan başka kimseye emanet edilmemeli

Örnekliği diriltilip yağdırıldığında dahi
Ölü kalplere o canlanış çığlıkları
Naifliğini nakşederken çırılçıplıklığı
Örtülmemeli herhangi bir sahtelikle

Başka hiç bir kına ait olmayan kılıç gibi
Kesmeli gerekirse aşırılıklı sevmelerini

Yiğitlendiği meydanlara sığmazlığını
Kibirlenmeden gülümsemeli

Kolaylık tükendiğin de gelen zorluk
Sökülürken saplandığı yerden
En zirve mutluluk olacaktır çünkü..