/…, ama canımın içi.., hep öyle değil midir,
sonu mutlulukla biten masalları okumak,
sonunda kerevete çıkmak içindir./

ancak içimizdeki aydınlıktan taşan, kızıl ötesi ışınlar bize gösterir ki
aşılması en zor mevziler saklar arkalarında.., o inanılmaz müjdeleri…
… kıvılcımlı nal sesleriyle tozu dumana katan atlarımız…,
işte bunun için her sabah.., yeni doğan güneşin ışığındaki kırbaçla
umutlarımızdan dolu dizgin selam gönderir,
yaşanmamış hayatlara…

/…, lakin çocuklar uyur her masalın içinde,
onlar rüyalarında bahar görürken,
ayaz gibi kardan adamlar büyür içlerinde./

iyi biliriz., bir gün bütün sıcaklar birleşecek, yangın topuna dönecek
içimizde büyüyen kardan adamlar., işte o gün hep beraber eriyecek…
… özlenen o denizlere, deli nehirler olup kavuşmak için …,
kanatları zeytin dalı bir beyaz güvercin, birden kanatlanacak içimizden
ve ufuk çizgisinde rengarenk uçurtmalar.,
uçacak yüreğimizden…

/…, ama gün gelecek, o çocuklar da büyüyecek
okunurken içinde uyunan masalları,
dünya dönecek., başka çocuklar dinleyecek./

işte şimdi kerevetteyiz, haydi patlasın artık beynimizde havai fişekler
yıldızlar bize gelmezse eğer biz onlara gideriz, insanlık bunu bekler…
… bir sihirli halı misali, çıktığımız o kerevetin üstünde..,
sonunda mutlaka bulacağız o ülkeyi, yıldızlardan yıldızlara atlayarak
ve gireceğiz bütün kapılarından içeri beraberce, el ele …,
kahkahalar atarak…

/…, zaman dimağının günlüğüne böyle yazacağız
yazamayacaklarımız da olacaktır elbet
onları da sırlar dünyamızda saklayacağız./



Cevat Çeştepe