yağmur ne güzel
çok sesli bir operet
/düşbaz düzenbaz yaramaz bir erkek çocuk

çığırtgan bir haberci


oyun oynuyor şemsiyesine kadının ters dönüyor hayalleri
ayakları üşüyor gülümsüyor yine de

düşler tutuyor ışıklanıyor gökyüzü
sakin bir melodi
bembeyaz kokuyor sabahın teni


sabah güzel

kızgın kumlar uzun bir yolculuk öncesi
telaş iyidir, telaşlanıyorum
hazırlıksız bir gökkuşağı perdesi
aralanıyor tanrı gücüyle
çan gibi sendeliyor kuşlar
-kuşları çok severim-

ayın onbeşine benzeyen fosforlu bir aydınlık
öfkeli suların dalgakıranlarında

/evini arıyor sanki deniz/


mutlu balıkçılar
hızla sallıyorlar ağlarını umut hep var
yağlanmış çipuralar dans ediyor ortasında
sonlarından habersiz


mevsim hangi evresinde daha yapraklar taze
sabah ezanı mı uyandırdı yoksa toprağı
nefes almak adım atmak yoksa koşmak mı en çok yoran
uzun aralıklarla dinlenmek mi bitirdi bizi

iyi karakterli bir güneş lazım şimdi
turuncu bir çocuk
belki

evlerin balkonlarında sarmaşıklara hayat öpücüğü veren
balkonlar kadar önemlidir yaşamak
zemin katta ömrünü geçirmiş biri gibi bakarsan..




Çiğdem Yüksel