Her dem kendini sahnelediği bir umuttadır insan
Ya aşklanır göğün hizasına varır
Yahut zalımlanır dehler nefsini
Bir cibiliyet meselesi sayılsa da herhal
Helallenmenin gülümsemesiyle gelinen vakit
Güzeldir

Harmanisi hakikat olana kurşun işlemez
En naif masum bile gelip konabilir dalına

İşte böyle bilinen bir nakaratı
Tekellüm eylediğinde insan
Nefsinin nefesini kesip
Ayıklandığında arlıdır
Hani alkış denilir cümle meleklere

Birde sefih bir gölgelenmeye
Düçar olunan delinmiş vakitler yaşar insan
Allahlılığını unutup gafillendiği
Çirkin bir gümrahlanmayla
Bozuculardan olmuştur ki
Vay dedirtir vah dedirtir akla
Ziyan olmuştur haklılık

Bu durumda gidip ölünse yeğdir
Kötülenmek bedbahtlığı
Felakettir çünkü

Evet durum bu
Siz bilirsiniz halinizin gökkuşağını
Hangi renkleri fısıldasın istersiniz
Siz söylersiniz
Gönül cambazlığınızı