Ne zaman
Körfezin güzelliğine dalsa gözlerim
Tenimden
Dilimin ucuna
Yükselir tuz tadı

Tutkun olduğum bu şehirde
Kendi halinde yaşamak
Bir demet yaseminle mutlu olmak
Ayrı bir keyif

Haklıydın
Fazla alaturkaydım sana göre
Sırça saray istemedim
Eyfel ’de akşam yemeği de yoktu önceliklerim arasında
Sana adanmış denizde
Minik bir sandal olman yeterdi

Martı olmanı beklemedim sularımda

Küstürüldüğüm gece
Demiştim
Koşulsuz sevmeyi bilmeyen
Sevdayı taşıyamaz yüksekte
Ömrünün her deminde
Kimin eline dokunursan dokun
Benden sonra
Y a k ı ş t ı r a m a y a c a k s ı n kendine

Denedik
Aynı şehirde de
Yaşanmıyormuş seninle
Yaralanmam gerekiyormuş
Gözlerimin kocaman açılması için gerçeğe

Yıktığın duvarda hâlâ duruyorken ayak izlerin
Mucize beklemen ne tuhaf

İstesen de
G e l e m e y e c e k s i n
Yakarışlarını
Duymayacak
Çığlık çığlığa isyân ettirdiğin kadın

Z/amansız bırakıp gideni
Bağışlamıyor yürek

Pişmanlık mı dedin
Geç onu

Lâyığındır yaşadığın hayat

Deniz Giritli