Bugün çok ağırım
Yürürken içime geçiyor ayaklarım
Saçaklarımdan dökülen
Şarkılardan utanıyor
Ölümüne yaşıyor olduğuma inanamıyorum

Çıkmaz bir sokak arıyorum
Bir şeyin de künhünü bileyim istiyorum
Bitmeyen bir ufka doğru
Bakıp durmaktan yoruldum
Yoruldum hayalleri yontmaktan

Yokluğum sıradanlaştığında
Varlığımın gelmesini istiyorum
Bir şeyi birçok yerden söyler gibi
Tahayyülüm olacak dünyayı bulmak için
Devasa cümlelerle konuşmak istiyorum

Vaktim yok muhbir olmaya
Düne dair halleri konuşmak işim değil
Söylenmemiş sırlar peşindeyim
Yaşanmamış öfke aşk hatta hiç yaşanmamış
Bir ölüm de görür işimi

Kelime ağaçlarımın gübresi acı ve günah
Çiçekleri neşedir ve şarkı söyler
Hala yiğit bir ormanım yok
Çıplak dağlarım ovalarım mavisiz gökyüzüyle
Yüzleşip durmakta sesim

Çıkıp gelsin diye mihnet ettiğim gerçek
Halkın inanç mehdisinden farksızmış meğer
O gerçek ne benmişim nede benden başkasıymış
Aklının erdiği kadardan çok değilmiş kimse
Öğrenmek bu yüzden
gerekirmiş bilmek...