Sonu hiç gelmeyen,bir sonu daha yazmaya çalışıyorum..
Belkide, sonsuzluğunu anlatmaya çalışıyorum..

Daha ömrümün ilk baharındaydım..
Yüreğimi aşka sevdaya açtım..
El ele gezen çiftler gördükçe..
Bende yaşamak istiyordum aşkı..
Tutkuyu sevgiyi..
Her geçen gün dahada yaklaştım aşka..
Daha da anladım,
Nasıl bir tutku bağlılık olduğunu..

Günler; ayları yılları kovaladıkça
Zaman akıp gidiyordu..
Ve bir gün onu tanıdım
Siyah saçlarında kayboldum
Kahve gözlerinde savruldum
Narin sıcacık dokunuşunda eridim yok oldum
O ilk sarılışımda bir rüyadaydım..
Hiç uyanmak istezmedim..

Kalbim hiç atmadığı kadar heyecanla attı..
Uçan kuşları,yıldızlı akşamları beraber izlerdik..
Beraber yürürdük, akdeniz kıyılarında..
Bazen; ben ona kızardım o,öyle bir gülerdi..
O an hayat dururdu, nefesim kesilirdi..
Aşk yeniden doğardı..
Yüreğimde, ılık ılık sevda eserdi..

Her zaman bunları yaşayacağımı sanmıştım..
Yanılmışım,
Yıllar; yılların peşinden koşarken..
Ve bir gün o rüya bitti..
Geriye Dönüp şöyle bir baktığımda..
Ondan bana tek kalan enkazlarım vardı..
Kalbim,hayallerim,umutlarım,yok olan sevdam..

Ahım kalacak gözlerinde yar..
Yarım kalacak hep yüreğinde sevdalar..
Serseri yağmurlar göz yaşın olacak..
Sevdam ahım olarak hep kalacak...

Hakan Ezel Bayram