Ne güzeldi çocukluk yıllarımız.
Bir elimizde salçalı ekmeğimiz,
Bir elimizde misketlerimiz,
Oradan oraya koşup oynardık sokaklarda.
Kirlenmemiş tertemiz yüreğimizle..

Hep çocuk kalsaydık,
Ne hayatın,kirli yüzünü görürdük,
Nede,yalan dünyanın,yalan insanlarını bilirdik.
Saf ama gerçek gülüşlerimizle,
Yarınlara dair hep umutlarla kalırdık..

Hep çocuk kalsaydık.
Kalbimiz,hiç ama hiç acımasaydı.!
Tek aşk aile,ve sokaklardaki oynadığımız,
Oyunlarımız olsaydı,! yalan sevdalara,
Yelken açmasaydık,yeşeren umutlarımız,
Solmadan,yitirilmeden kalsaydık..

Hep çocuk kalsaydık.
Hiç büyümeseydik,
Bugün yüreğimiz nasır tutmazdı,
Gözlerimiz buğulanmazdı; ellerimiz,
Bir başka eli tuttuğunda,korkuyla titremezdi..

Hep çocuk kalsaydık,en büyük yara,dizlerimizdeki yara olsaydı,
Yine Bugün gülüşlerimiz,hayatın acımasızlığı ile saklı kalmasaydı..

Hakan Ezel Bayram