dokunma
dokunduğun heryer
gün batımı gibi ağır ağır batıyor gururuma
sen gemileri yakmayı seversin
limanlarıda

kaç yolcu uğurladım bir bilsen
hepside bir poşet yağmurla yeniden geldiler
yine uğurladım yine geldiler
yangınlarını söndürmeye yetmedi yağmurlarım
ne olur yakma

ben havadan ateşten anlamam bilirsin
toprak olurum su olurum ateş olacak kadar hiç yeşermedim
küçük kalbimi kavrayacak kadarda büyümedi ellerim
küçülüyorum bak sen dokundukça

şehirlerim var evet
kaçtığım.. taşlarını tek tek seçtiğim
şehirlerim var
bir şehir oldu benden
toprakla suyumu öpüştürürken
bir şehir kuracağımı nereden bilebilirdim

Ha birde şiirlerim var
ekiyorum kenar köşesine şiirlerimi
şehrimin
hücre hücre firkatla besleniyorum
adım adım düşüyor peşime gölgen
üzerine basmamak için şiirlerimi çiğneyip geçiyorum

her doğan günde
ciğerleri oksijensizlikten patlayacak
çığlık çığlığa bebek uyanışlarım

susturamıyorum bebeği
şiirlerim aç
şehrim virane
sen tüm bunlara sağır yabancı

şehirlerimi de yakmaya kalkarsan
şiirlerimle vuracağım alnından
can çekişeceksin .