saçlarım evet bayım saçlarım yangın yeri
alev alev kırmızı alabildiğine
ateşten taraklarla boylu boyunca yol
rüzgara teslim boynumda gelincik
ağaçları kökünden sökeli tırnaklarım
ellerimde emanet açmış kan çiçeklerim



sırılsıklam yağmurlar ekiyorum
göğün göğsüne
gözleri sulanıyor bulutsuzluğumun
ben ateşlerimi kınalayıp göğe yakıyorum
taze gelin masumluğunda yağıyor
iki göz iki çeşme yağmurlarım
sırılsıklam yanıyor gözlerimde an
kanıyor şehla bakışlarım
kopuyor kayboluyor küstah gecelerde
yastığıma diktiğim dilek çabutlarım



acıklı şiirler bana yazılmış
radyom ağdalı ağıtları kulağıma tükürür
bir soysuzun kucağında k’ar revan kışım
ve bir savaş meydanında yalnız bir ordu
susmalar biriktiriyorum cephanelerim de
ve sükütlar avaz avaz konuşuyorken
uluyan kurtların sesini duyacaksın
bembeyaz kar da ayak izlerim
ve ben bir k’ar yangınında öleceğim!