Bilmiyorlar- Bilmesinler...
Bir başka dünyaya kapalı
İçerimde birikmiş asil ve zorba bir gurur var bugün
Günlerden yine ben
Yani sen…
Kendimi dinliyorum
Birde çok sevdiğim
Lal sevda çalıyor, benim gibi oda dilsiz
Çetin bir yoldayım biliyorum
Hüzün yağmurlarının düştüğü toprak
Bereketsiz bozkırlara dönüşür
Belirsizlik bağrımdaki çöl çiçeğini büyütürken
Acıların en deriniyle güçleniyor
Duygu tomurcuklarını öldürmemek için direniyorum
Suskunluğuna yaslandığın zamanları
Seninle dolduruyorum
Unutma ben şairim
Aşk imgelerinin esiriyim
Ne şiirler ne sözler yazıyorum
Ne gözyaşları döküyorum sessizce
Kimseler görmüyor
Bilmiyorlar
Kara dünyanın bağrına
Beyaz bir muştuyla yazıldığımı
Bilmiyorlar
Çekip gidenin anılarını
Köhne bir mezarlığa dönüştüreceğimi
Tuttuğumuz yıldıza dönüyorum
Duygularım eskimiyor ki kaybolup gideyim
Özlüyorum
Beceremediğim tek şey sensizlik
Bir tek sana rağmen senden geçemiyorum
Gözlerin gelmese aklıma giderdim
Belki de sonsuza dek giderdim
Bir kibrit çakıp yaşadıklarıma
Yakıp yıkıp giderdim çok uzaklara
İnan ki olmuyor
Sana rağmen gidecek olan ben olsam da
Bana rağmen Sen olmayınca zaman bile yabancı kalıyor bana
Buyur işte
Yine sen geldin aklıma
Anam derdi ki
Kızım özlediğim zaman burnumun direği sızlıyor
Yüreğim de sızlasa nafile duyuramadıktan sonra
Daha nasıl söyleyeyim
Özledim be adam
Havalar da soğumaya başladı
Üşümelerim ondan mı, yokluğundan mı bilemedim
Karlar altında kalan bedenim değil ki
Aslında biliyorum
Hasretindir rüzgârım
Bak karanlıktan da korkar oldum
Odamı aydınlatan ışığımsın demiştim ya
çal kapımı
Sebepli sebepsiz
Vakitli vakitsiz
Ya tam ya hiç
Her şeye sadece beş kaldı…… selda YILMAZ