İtinayla büyüttük, kanser oldu ur’umuz
Hoşgörünün bedeli cinnet mi, cinâyet mi?
Yanlış fikir yürüttük, dağ gibi kusurumuz
Basılan nasırımız; sabrın sonu âfet mi?

Henüz vakit var iken, olmadan herşey hebâ
İnsan, tükürmez dedik, lokma bandığı kaba
Meğer hic katmamışız ihâneti hesaba
Boşa giden her çaba zaafa delâlet mi?

Hayalet-i Nemrut mu üstümüzde dolaşan?
Hâlâ ne bekler bizden, hergün haddini aşan
Nedir Güneydoğu’dan tüm yurt sathna taşan
Şiddet mi, melâmet mi? Vatana ihânet mi?

Terör asrın vebası; en iğrenç, ilkel leke
Mesaj verdi, hem de net! Hergün kan döke döke
Devam ederse böyle, geme gelmez bu öfke
Özlem: kardeş kavgası, gıda: can mı, ceset mi?

Elem ile dolarken yüreğimde her odam
Tek arzum tek isteğim duyulsun artık nidam
Ben Milletin sesiyim; idam gerekli idam!
Nedir hâlâ beklenen? Batı’dan icâzet mi?

Birlik olursa millet, Yurdumun Ankara’sı
Ne Bayık küstahlaşır, ne YILAN’ın KARA’sı
Göğsümde, ta şuramda her şehidin yarası
Eksik olan feraset, aksayan adalet mi?

Sana diyorum sana; Bayrağıma kaş çatan!
Nedir seni kudurtan, yoksa rahat mı batan?
Yıkmaya çalıştığın Koca Çınar, bu VATAN
Üç beş çadırlık beylik, âciz bir aşiret mi?

Hedefi millet ok’a hep gerili yaysınız
Adam yerine koyduk, sandınız ki bey’siniz
Siz ne alçak yaratık, ne aşsağlık şeysiniz
Sizi tarife tanım; şirret mi, necaset mi?

Kaldı mı eksiğiniz, ta Meclise girdiniz
PKK’yla et-tırnak, ihânette bir’diniz
Yeter artık nankörler! Kabak tadı verdiniz
Anladığınız tek dil, illâ kaba kuvvet mi?

Gına geldi millete, ok yaydan çoktan çıkmış
Kulaklar boş sözlerden, sözler tekrardan bıkmış
Musallalar tabuta, toprak tene acıkmış
Ben cahilim, bilemem; bu hayra âlâmet mi?

Ruh bedene yabancı, akıl başta mahpussa
Yarım hisse vermiyor dinlenen onca kıssa.
İnsan en güzel varlık, serde serveti us’sa
Eksik olan Rahmet mi, gayret mi, hidâyet mi?

Hüznün gölgesi düştü her düşüme, hevese
Yelkovanın önünde akrep nefes nefese
Kıyamet gün sayıyor, kulaklar hazır sese
Nedir bizi bekleyen? Bayram mı, felâket mi?

Mecit AKTÜRK