Çağırsan da gelemem yok mecalim
Ayaklarımda prangalar var
Yüzümde korku dolu bakışlarım
Yarı karanlık bir yerdeyim

Sanadır isyanım sanadır haykırışlarım
Ölümün nefesini hissediyorum
Söyle sensiz bu kaçıncı gecedir
Avuçlarımı kapadım sımsıkı
İçinde gerçekleşmeyen hayallerim

Bilmem karanlıklar çıkar mı aydınlığa
Yeni bir hayat başlar mı
Unutur muyuz olumsuz herşeyi
İtinayla katladım biriken acılarımı
Tekrar karşıma çıkmasın
Sıkmasın diye canımı

Hasret kaldım bir yudum sevgiye
Çok görme bana mutluluğu
Aç ellerini al yüreğimi avuçlarına
Nasıl titrediğini göreceksin
Dikkat et de düşmesin
Ona can veren bir tatlı gülüşündü

İçim kan ağlarken gülüyordu gözlerin
Hatırlamak istemiyorum ayrılık anını
İki kelime etmiştin giderken
Kendine iyi bak hoşça kal demiştin

Ne zaman huzur bulmak istesem
Sığınacağım tek limandı gözlerin
Hissediyordum bir şeyler olacağını
Söylemesen de gideceğin çok önceden belliydi
Ölüm fermanımdı zaten gidişin
Sol yanımdan bir şeyler çekildi sanki

Biliyor musun canımdan öte sevdiğim
Sana yakarışlarım
Bir dua gibi göğe yükseldi
Mutluluğa hasret yüreğimin
Son çırpınışlarıydı bunlar
Yalnız gecelerimde sen diye
Az mı hayaline sarıldım
Her yanışımda tekrar tekrar
Küllerimden yeniden doğmak istedim

Gittiğin günlere böldüm terk edilişimi
Sevda rüzgarların da aradım iç çekişlerini
İçinde bulunduğum çıkmazların
Tek sebebi sendin
Bilseydin sana böylesine tutkun olduğumu
Gidişini erteler geçmişi gözden geçirirdin
Hasretine direnişim aslında tükenişimdi
Akan her damla gözyaşımda bin ahım var
Suçlu yalnız sen değilsin
Alışkanlık olmuşsun ben de
Seni ölümüne seven biri var ...


Refik
01 . 10 . 2015
İstanbul