Yolun en başında
Gönülden dinlemeyi
Gözlerimizle okumayı öğrenmeliydik
Sen yaban ellerde
Farklı mekânlarda
Kadehine doldurduğun
Yalnızlık şarabınla
Kendini öldürmeden önce

Tuhaf değil mi
Bunca zaman
Anlamadık birbirimizi
Başka pencereden baktığını anlayınca
Aşk denen gerçeğe
Yokluğumu bırakarak
Yâr boşluğuna
Öylece çekip gittim
Bir daha yolum düşmesin gözlerine diye

Sevmek mi
O farklı bir hikâyeydi
Seyirlik gönül defterinde

Aklanmak
Söz konusu olunca
Bahaneler hep aynıydı dilinde
Demi fazla
Tadı acı
İçene keyif vermeyen
Soğuk çay misâli

Yolun sonuna geldiğimizi
Eylül’ ün yüzü olmadığını
Mevsimlerin astarının dikiş tutmadığını
Gülüşüm buz kesince anladım
Yüreğimden harcadığımı

Meğer
Sol yanım
Hep eksikmiş
Hiç tamam olmamışım
Sürgün kalmışım varlığında

Deniz Derya Giritli

Gönül sesime nefesinle ortak olan ,sevgili arkadaşım Nuray ÇAKMAK ’a sonsuz teşekkürler.