Buğulu bir gecenin siyah örtüsü kaplamış ufukları,
Hüzünlü şarkıların notaları çınlıyor kulaklarımda.
Sevdamın güzel gözleri gitmiyor hayallerimden,
Billur sesinde kayboluyor satırlarım, o bilmese de.
Umut dolu körpe yüreğim pamuksu ellerini özlüyor.

Bir sigara yakıyorum, gece mavisi denizi dinlerken.
Hırçın rüzgâr gözlerimden dökülen yaşları savuruyor.
Öyle büyük doluyor ki nefesim, haykırmak geliyor içimden.
İzmir sokakları susuyor, serseri gönlüm sığmıyor kabına,
Üşüyen bir serçenin kanatlarında titriyor yaralı kalbim.

Kalemleri kırıp attım; seni yazmasınlar artık bir daha.
Resmini indirdim duvardan, gidişini hatırlatmasın diye.
Kadehler çare olmuyor, yetmiyor anılar seni unutmama.
Karşıyaka suskun, Göztepe sessiz, Kordon yalnız kaldı,
Bu şehrin her köşesinde matem var, çok soğuk bugün.

Paramparça olmuş ufuklara doğan gecenin mavi rengi,
Düşen her yağmur damlasında kayboluyor aşkın izleri.
Ben yürüdükçe karanlığa sarılıyor sen dolu hatıralar,
Derin bir sancı kaplıyor bağrımı, sol yanım çok acıyor.
Takatı kalmadı dizlerimin ama yine de sana geldim, bak.

Uyuyakalmışım seni beklerken sahildeki çınarın dibinde.
Şafak söküyor, güneşin yakıcı yüzü parlıyor üzerimde.
Yanaklarımda kuruyan yaşlar, acı vermiyor yokluğun kadar.
Yorgun ve bitap bir hâlde, evsiz yurtsuzum sen olmadan.
Kanım donmuş damarlarımda, ölüyorum bak… sana kavuşmadan.