Bir yıldız çizelim göğe
Kayıp bir yıldız şuraya
Düşmüş bir yıldız şuraya

Birbirlerine bakıp ışıldayan yıldızlar şu köşeye
Sönmüş yıldızlar şu köşeye
Kendi ışığında boğulmuş yıldızlar ise dizilsin buraya

İçlerine alabildiğince yalnızlığını sığdır şimdi
Kendi kendini yutana dek acını çiz uçlarına
Her ümitsizliğinde, ümidinin renklerine boya yıldızını

Yıldızların avuçlarına sığana dek yükle yükünü
Her yıldız, kaybettiğin sen gibi olsun
Sevdan gibi olsun

Rengarenk olana dek sür yalnızlığını
Ne zaman biterse yalnızlığın
İşte o zaman kork yıldızından

Yüreğin her hafiflediğinde yıldızına kapıl
Yalnızlığını yüklediğin omuzlarına koy başını
Yıldızların çoğaldıkça bitecek yalnızlığın

Bir bir ışıklarını kaybedene kadar boya onları
Pırıl pırıl olana dek göz hizan
Yüreğin yalnızlıktan korkana dek çiz yıldızını
Avuçların yıldızının yalnızlığından taşana dek çiz
Yıldızının acısı kanayana dek boya

Ne zaman zifiri bir karanlığa hapsolursa ellerin
Kaybettiğin yıldızları armağan et yüreğine
Acısı kopmuş yanlarından ekle yıldızlarına
Kopar uçlarından karanlığa göm onları

Ne zaman her acını gömdüğün yıldızının yasını tutarsan
Karanlığa gömülüp gideceğini bil
Yalnızlığını yüklediğin yıldıza sığınacağını bil

Yalnızlıklarınla yaşayamamayı öğrendiğin gibi
Karanlık yıldızlarınla yaşamayıda öğrenmeyi bil
Her acıdan kaçışında yıldızlarını sürüklediğini...

Yüreğinin parçalarından bir yıldız çizdiğini unutma
Çizik çizik acını sonsuz bir karanlığa gömüp gittiğini...

Yıldızlarını her kaybettiğinde bırak ağlamayı
Acınla yaşayamadığın gibi
Kaybolan yıldızlarınla da yaşamakta mecbursun

Çizecek hikayen kalmadığında,
Fısılda yıldızının adını
Yalnızca bir dilek hakkın var
Rengine boyayacak acın tükendiğinde,
İtiraf et ona:

Karanlığa gömdüğüm yanım benim!
Yıldızlarım...