Nüktedan imgeler tüm çığırtkanlığı ile
Dökülmüş gönül ibriğimden
Toz tutmuş ne çok hatıra,
Kimliği kayıp soluk resimler
Ve soluk benizli adam ve kadınlar,
Rast gele hayat:
Hey gidi hey neler um da neye meylet.
Yüksünmek değil hâşâ
Sadece yanık bir türkü dilimde:
Aşka hicran yükleyip
Seyreldiğim her saniye.

Hükümranlığında iken kaderin,
Ne sorarım ne de haykırırım
Ki ne haddime,
Olası tüm edimlerin yükümlülüğü
Mademki en derinde,
Yazdım sevdayı hece hece
Kodladım varlığımı o yırtık güncede.

Çalıntı bir sevda çoğunun nazarında
Ama hak etmediğim tüm yoksunluk
Ben düşmüşken peşine.
Zavallı yürek,
Yerle yeksan bin parça
Kırık ve loş bir lambanın gölgesinde soluklanıp da
Döktüğüm avuç avuç gönül bağından,
Tıkış tıkışım gittiğinden beri
Sanır mısın ki haddime düştü de
Bu denli sessizim izbelere sığınıp da
Yok sayıldığım.

Külliyen yalan, demek düşse de payıma
Aslımı inkâr etmeden
Hele ki bir kez düşmüşken diline ahvalin.
Bak ve bil ki, son demi aşkın
Ah hele ki o yalıtılmış mizacımın
Gölgesine yığdığım
Oysa ne varsa kabulüm sevgili:
Sevdanın asaletine sığınmışım madem
Neye yarar inkârım
Örselenirken dalga dalga
Ve yok kılındığım mecranın çok ötesinde.

Saf tutmuşken başında aşkın
O kavruk yetilerimin nezaretinde
Rest çektiğim
Ve umarsızca beklediğim
Gıyabında varsın tüketileyim.