Anlam olmak istiyorum belki de
Adlandırmak anlam yüklemek
Tüm vahameti yükleyip gölgelere
Seğirtmek geceden güne
Bulutların nezdinde pür-ü pak yüzümde
Işık bulan ne ise
Kovmak gölgeleri,
Sonlandırmak acıları
Kırıp tam ortasından sığınmak
Yaralı yüreğine.

Ne beyhude oysa kıvraklığında
Zihnimin çakıl taşlarına takılı
Hatta kancalarına
Bilediğim gönül teline asılı
O hengâme yüklü varsayımlarım
Konuşlanıp da siperimde
Yoksun kılındığım nimetlerinden dünyanın
Küçük bir serçe kırılganlığında
Seyyah yüreklerin farkındalığı belki de.
Hicap edilesi sayısız detayda gizli
Varlık addedilen tezgâha çıkmış
Hani şu köşedeki bitpazarı.

Sanır mısın ki vazgeçilmezsin
Nezdinde evrenin görmezden gelsen de
Gök kubbeyi sarmış bak ebemkuşağı.

Dirayeti yitik bir gölgenin nazarında
Yıllanırken varoluşun hengâmesi
Kadar çapraşık olan kader yolculuğu,
Sonu bileyen o tahakküm
Hele ki yeti addedilen sevgi nasıl da
Mihenk taşı yola çıkıp da
Meyletmiş bir kez sona.
Vakur bir tını zaman zaman o gözyaşı
Yokluğa namzet sessiz gecenin
Bitimsiz hüznü.

Yitip gitmelerde saklı olsa nizamın
Serkeş terk edilişi
Yudumlamak aşkı devinirken yürek
Bilinmeze.
Külliyen yalan yoldan çıkmak mı
Sanırsın işin aslı,
Yeter ki sakla niyetini değmeden
Karaya kolla da aşkı
Varlığın tecellisi madem
Sanma ki aslı astarı yok sevdanın
Gönül kuşu titretirken yüreğin telini,
Nidası nasılsa yükselecek gök kubbeye.
Nazarında bil ki o nazenin ve serkeş
Yeni yetme düşler:
Kula kulluk etme yeter ki.

Aşkın tınısını duymak bile değer ölüme
Hep seslenmez mi yürek
İnletirken şu koca âlemi.