gözlerimde uçsuz bucaksız bir özlem
bütün olumsuzluklar kör şimdi
doludizgin ayrılığın yanımdan geçeli uzun zaman oldu
kimsesizliğin yüzüme bu kadar yakıştığını hiç görmemişti aynalar
aşkın kirlendiğini gördüğündendi belkide.



eski bir şiir sayfasıyım rüzgarlarda sürüklenen
kelimelere damlayan yağmurlar kadar ıslağım
keskin bir bıçak gibi kesiyorum cümleleri yarısında
sonu olmayan ne varsa ellerimden düşüyor yavaşça
yüreğim tarıyor ufku
perçemleri alnımda üşüyor.



başı karlı bir dağ
yangınlarda yanarak kül olan
başka bir dağın gölgesine sığınıyor
senden miras kaldı kalalı yalnızlık türküleri
en çok dik yamaçlara yakışıyor ağıtlar biliyorsun
en çok oralardan yuvarlanıp düşüyor içime.



bir bedeviyim senden sonra
yüzü çöl rüzgarlarında yanık
yokluğun karnımda büyüyen yalnızlık çocuğu
babasız doğacak olmasının öfkesi sarmış benliğimi
benden değildir deme sakın
senden önce bakireydi tüm duygular
sayende kirlendi gençlik düşlerim
intihara meyletmesi boşuna değil
gururun yüzü suyu hürmetine
yaşama açmış kollarını.



beyaz gelinliğimin dantellerinde kurumuş kan izleri
yok olan hayallerimden hatıra
beceriksiz ellerimle düğmelerini ilikliyorum yokluğunun.




Ayvazım DENİZ